๑. เป็นกลอนบทละคร บทหนึ่งมี ๔ วรรค วรรคละ ๖
คำ หนึ่งบทมี ๒ บาท เรียกว่าบาทเอก และบาทโท ๑ บาท เท่ากับ ๑ คำกลอน มีลักษณะการสัมผัสดังนี้
สัมผัสระหว่างวรรคไม่บังคับตายตัว
ให้สังเกตจากแผนผัง วรรคที่ ๑ อาจจะสัมผัสกับตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งตามเส้นสัมผัสในวรรคที่
๒
๒. คำขึ้นต้นบท
กลอนบทละครมีคำขึ้นต้นหลายแบบ และคำขึ้นต้นนั้นไม่จำเป็นต้องมีจำนวน เท่ากับวรรคสดับ
อาจจะมีเพียง ๒ คำก็ได้ คำขึ้นต้นมีดังนี้
๒.๑ มาจะกล่าวบทไป มักใช้เมื่อขึ้นต้นเรื่อง หรือกล่าวถึงเรื่องแทรกเข้ามา
๒.๒ เมื่อนั้น ใช้สำหรับผู้มียศสูง หรือผู้เป็นใหญ่ในที่นั้นตามเนื้อเรื่อง เช่นกษัตริย์ ราชวงศ์
๒.๓ บัดนั้น ใช้ขึ้นต้นสำหรับผู้น้อยลงมา เช่น เสนา ไพร่พล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น